هم قهوه و هم چای حاوی کافئین هستند، بنابراین ممکن است فواید، خطرات و عوارض جانبی یکسانی داشته باشند.
با این حال، اگرچه مقدار کافئین در هر نوشیدنی می تواند به نوع قهوه ترک فله یا چای بستگی داشته باشد، به طور کلی، یک فنجان 8 اونس قهوه حاوی حدود 95 میلی گرم کافئین است. فنجان های چای سیاه و سبز با اندازه مشابه به ترتیب حاوی 48 میلی گرم و 29 میلی گرم کافئین هستند.
ممکن است تفاوت هایی در نحوه تأثیر نوشیدن چای و قهوه بر افراد مختلف وجود داشته باشد، بسته به اینکه کدام نوشیدنی را ترجیح می دهند و چه مقدار از آن را مصرف می کنند.
طبق یک مطالعه در سال 2018 که اثرات مثبت مصرف قهوه و چای را با هم مقایسه کرد، تفاوت در فواید آنها به اثبات رسیده است.
نتیجه کلی این مطالعه این است که قهوه و چای هر دو بسته به مقدار مصرف فواید خاص خود را دارند و این فواید ممکن است در بین مردان و زنان متفاوت باشد. تفاوت در تأثیر بر اساس جنسیت ممکن است به نحوه تأثیر قهوه بر هورمون های جنسی مربوط باشد.
این مصرف متوسط کافئین است. بر اساس بسیاری از مطالعات، مصرف متوسط می تواند مزایای سلامتی مختلفی از جمله کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان ها، بیماری های مغزی و مشکلات کبدی را افزایش دهد.
با این حال، مصرف کافئین چندین خطر را به همراه دارد. نوشیدن بیش از حد نیز می تواند منجر به عوارض جانبی شود.
در این مقاله، مزایای بالقوه سلامتی و عوارض جانبی نامطلوب مصرف کافئین را تجزیه و تحلیل می کنیم.
ماده اصلی روانگردان قهوه کافئین است. این ترکیبی است که به طور طبیعی از بیش از 60 منبع مختلف گیاهی، از جمله دانههای قهوه، برگهای چای، دانههای کاکائو و دانههای آجیل کولا به دست میآید.
کافئین با فعال کردن سیستم عصبی مرکزی (CNS) به عنوان یک محرک عمل می کند. می تواند با خستگی مقابله کند و تمرکز و تمرکز را بهبود بخشد.
خارج از قهوه، مردم معمولاً کافئین را از طریق چای، نوشابههای گازدار بهویژه نوشیدنیهای انرژیزا و شکلات مصرف میکنند. همچنین یکی از مواد تشکیل دهنده برخی از داروهای تجویزی و بدون نسخه مانند سرماخوردگی، آلرژی و داروهای مسکن است.